PRZYDROŻNE LEKCJE HISTORII (PLH)
są przejawem troski o pamięć ludzką, którą postrzegam jako ściśle powiązaną z pamięcią materii tj. pamięcią rzeczy i pamięcią o rzeczach; pamięcią miejsc i pamięcią o miejscach.
Zakładam, że tego typu lekcje mogą być istotne społecznie, mogą być nie tylko ANTIDOTUM NA ZAPOMNIENIE, ale również REMEDIUM NA WANDALIZM. Mogą być tamą na brak troski, o to co choć w pewnym zakresie minione, to aktualne.
Realizacja projektu stanowi zaczyn autorskiej strategii edukacyjnej, którą określam mianem „Przydrożnych Lekcji Historii” (PLH), z których będą mogli skorzystać zarówno Polacy, Niemcy, Rosjanie, jak i wszyscy Ci, do których trafia argument, że nasza refleksja nad tym, co z XX wiecznej historii po-zostało w sensie materialnym do naszych czasów, ma potencjał łączenia lokalnych wspólnot, pokoleń i narodów.
W kontekście PLH unaocznia się fakt, że archeologia, jako najbardziej chyba uwrażliwiona na materialne cechy otaczającej nas rzeczywistości dyscyplina rzeczy i miejsc może być postrzegana jako „instytucja pamięci kulturowej”.
ARCHEOLOGIA JEST ANTIDOTUM NA ZAPOMNIENIE i WANDALIZM.
Archeologia sprzyja ko-konstruowaniu samoświadomości i świadomości społecznej poprzez stymulowanie odpowiedzialnych interakcji ludzi z pamięcią materii oraz poprzez pozyskiwanie wiedzy na temat przeszłości w oparciu o materialne po niej pozostałości.
Poprzez:
(1) kształtowanie wrażliwości i świadomości historycznej wśród lokalnej ludności terenów przed stu laty przyfrontowych;
(2) otoczenie troską reliktów współczesnej przeszłości oraz
(3) szerzenia wiedzy na temat istoty i istotności materialnego dziedzictwa – archeologia może przyczyniać się do realizacji pedagogicznie zorientowanych badań naukowych oraz długofalowych działań popularyzatorskich krzewiących kulturę, dialog i poszanowania dla pamięci materii stanowiącej istotny element materialnego dziedzictwa.
W naszej historii zarówno niewiedza i zapomnienie, jak i bolesny nadmiar wiedzy (motywujący do zacierania śladów) – skutkują szeregiem niedomówień, błędnych decyzji i nieetycznych zachowań wobec materialnych nośników pamięci. Zachowania takie sprzyjają wypieraniu z przestrzeni publicznej wiedzy o przeszłości oraz wypłycaniu wrażliwości i świadomości historycznej.
W tym kontekście, archeologia (zwłaszcza archeologia współczesnej przeszłości), ma do odegrania znaczącą społeczną rolę w zakresie nauczania szacunku: do otaczających nas śladów przeszłości i do palimpsestowego zapisu archiwum ziemi. prewencji. Sprzyjać temu może bardziej aktywne niż dotychczas dążenie do zahamowania wzmagającego się procesu destrukcji materialnych reliktów XX wiecznych konfliktów.
Przydrożne Lekcja Historii na temat Pierwszej Wojny Światowej nad Rawką i Bzurą przeprowadzana są w ramach projektu dofinansowywanego przez
Fundację Współpracy Polsko – Niemieckiej.
Projekt przeprowadzany jest pod auspicjami
Instytut Archeologii i Etnologii PAN w Warszawie.
Kierownik i pomysłodawca projektu: Anna Zalewska
Zainteresowanych proszę o kontakt: azalew@op.pl
Opracowanie i przygotowanie materiału Anna Zalewska
Copyright Anna ZALEWSKA (ArcheoPRESSja)
Najnowsze komentarze